Alcohol, drugs, internet, porno, suiker, eten, roken, shoppen, workaholic, scrollen op social media, televisie, relatieverslaving, gokken, … er zijn zoveel verschillende verslavingen. We kennen ze allemaal wel en hebben er in min of meerdere mate last van in ons leven. Een ander verhaal is het natuurlijk wanneer je verslaafd bent aan alcohol of cocaïne en er alleen niet meer uitkomt.

Maar is dit wel zo? Is dit écht een ander verhaal en is dit zo anders dan alle andere soorten verslavingen die misschien maatschappelijk gezien meer getolereerd worden en aanvaardbaar zijn?

Wat is die onweerstaanbare, magnetische aantrekkingskracht die zo kenmerkend is voor elke verslaving, waardoor je er telkens weer naartoe gezogen wordt? Want hoe hard je ook probeert, het achtervolgt je als een schaduw en het is onbegonnen werk om het van je af te slaan. Iedereen die ooit geprobeerd heeft om te stoppen, of erin geslaagd is, weet: het loert telkens weer om de hoek en kan je besluipen op de meest onbewaakte momenten.

Hoe kan je hier vanuit een grotere visie op het leven naar kijken en wat vertelt je verslaving over het verlangen van je Ziel?

Lees er alles over in onderstaande blog!

Terugkeren naar de wortels van onze verslavingen

In zijn boek ‘hongerige geesten’ neemt arts Gabor Maté ons mee naar de bron van onze verslavingen. Hij laat zien dat we ten diepste allemaal hongerige geesten zijn op zoek naar verdoving en verlossing. Zijn kernboodschap: aan iedere vorm van verslaving ligt trauma ten grondslag.

En daar valt natuurlijk wel iets over te zeggen.

Alleen … in hoeverre zijn de dingen die we meemaken in ons leven, en dus ook onze verslavingen, functioneel en hebben ze een plaats in onze spirituele ontwikkeling? Want wanneer we vanuit een grotere visie naar het leven kijken, dan weten we: het leven wil maar één ding en dat is ons de weg wijzen naar de meest pure versie van ons-Zelf. En het gebruikt daarvoor zo zijn eigen taal.

In die zin is alles wat we meemaken in ons leven informatie, een richtingaanwijzer op het pad.

Moeilijke gebeurtenissen in ons leven vragen ons om een nieuwe potentieel in onszelf aan te boren. Maar de realiteit is dat we vast komen te zitten in het verhaal, in de film. We blijven hangen in onze emoties en vaste denkpatronen of belemmerende overtuigingen die vervolgens ook ons gedrag bepalen maar die in feite niet meer zijn dan overlevingsmechanismen (bv. je wordt boos, maakt je klein, zet je bewustzijn laag, … ) omdat we niet weten hoe we harmonie kunnen maken in deze situatie.

Meer nog, na een tijdje gaan we ons identificeren met deze psychische staat en met dit reactiegedrag. Je denkt dat je dit bent. En zo kom je in een soort van loep terecht, een vicieuze cirkel, waarin de uitdagingen zich herhalen en je ook je reactie op de gebeurtenis steeds herhaalt.

Maar dit is NIET wie je écht bent!

Meer nog … diep in jou is er een hele grote leegte of een gemis. En die leegte probeer je, in een wanhopige poging om de pijn niet meer te voelen, op te vullen met iets van buitenaf. Datgene waar je verslaafd aan bent, geeft je dus niet alleen afleiding , maar vormt rechtstreeks een Ersatz (vervanging) voor datgene waar je zo naar hunkert vanuit je Originele Verlangen, het verlangen van je Ziel.

Helaas slechts in beperkte mate en vaak maar heel kort waardoor je er afhankelijk van wordt en het steeds opnieuw nodig hebt.

En zo is de cirkel rond.

Ver-SLAAF-d

En hoewel veel van deze verslavingen op termijn echt schadelijk voor ons kunnen zijn, is het grootste probleem echter niet het gebruik zelf. Maar wel dat je niet meer vrij bent! Want de invulling van een leegte of een gemis in jezelf met iets buiten jezelf creëert altijd AFHANKELIJKHEID. Je bent eraan overgeleverd en het wordt dwangmatig.

Meer nog je bent niet alleen afhankelijk geworden van het middel, maar je bent in eerste instantie een SLAAF geworden van de psychische toestand waar je je mee identificeert en waar je telkens weer in terecht komt: van je emoties, je denken én het verhaal waar je in gevangen zit. Dat dan op zijn beurt weer leidt tot het grijpen naar de compensatie.

Je verslaving maakt dus een pijn, een lijden zichtbaar dat er nu in jou aanwezig is!

Het laat je zien waar je iets mist in jezelf. Of je kan ook zeggen waar je niet je-Zelf leeft. Je zit gevangen in een illusie en het leven stroomt niet meer.

En dat is precies waar het eigenlijk écht om gaat! Je Ziel heeft honger!

Het gevecht tegen de verslaving verlies je altijd

Dit is ook de reden waarom je het gevecht tegen je verslaving altijd verliest.

Wanneer je ertegen vecht, dan wil je het niet! Je wil het weg! ‘Het weg willen’ is een vorm van ONTKENNING. Je gaat het dieperliggende proces niet aan. Zo duw je het verder weg in je onderbewustzijn en snijd je jezelf af van het potentieel dat erin verscholen ligt.

Wat er dan gebeurt is dat het met een veel grotere kracht, vaak op een onbewaakt moment, weer naar boven zal komen en je zal verrassen. Zoals een opgeblazen strandbal die je met alle macht onder water probeert te houden. Of je verslaving komt terug in een nieuw jasje. Bv. je was eerst verslaafd aan sigaretten. Je bent gestopt op wilskracht, maar daarna ga je in veelvoud compenseren met suiker en snoep.

Dit komt omdat je nog steeds uit alle macht (maar vaak onbewust) de pijn probeert te vermijden die onder de verslaving schuil gaat. Maar je laat daarmee ook de uitnodiging liggen die het leven je geeft om een nieuw potentieel in jezelf aan te boren.

De vraag is dus niet ‘hoe kan ik van mijn verslaving afkomen’ want dat lukt nooit of is vaak maar tijdelijk.

Het proces zien zoals het echt is

De eerste stap is er bewustzijn bijbrengen en inzicht krijgen. Het proces zien zoals het echt is. Wat is hier nu eigenlijk echt aan de hand? Want je grijpt niet uit het niets naar de alcohol of cocaïne. Er ging een heel verhaal aan vooraf. Een verhaal dat begint met situaties, omstandigheden, gebeurtenissen, … die moeilijk voor je zijn en die een emotie in je naar boven halen.

Het is het begin van een soort van repetitieve beweging waarin heel veel verschillende stappen elkaar bijna automatisch opvolgen: je bent geraakt, weet niet wat je met deze situatie moet, je denken probeert het op te lossen en als dat niet lukt, reageer je vanuit een soort van overlevingsmodus. Er ontstaat een coping mechanisme of overlevingsstrategie omdat je niet weet wat je hiermee moet. En de compensatie loert om de hoek.

Toch is wat er op dat moment in je leven verschijnt in de vorm van een moeilijke situatie niet zomaar ‘iets’. Het is geen toeval. Het is een richtingaanwijzer. Want er is iets in jou dat vraagt naar evolutie. Waarom? Omdat dit hoort bij het verlangen van jouw Ziel, omdat het een onderdeel is van jouw potentieel en bij het doel van je leven hoort.

Maar op dit moment voel je enkel de leegte en het gemis. Je weet vaak niet dat het leven zo in elkaar zit. Je zit gevangen in een zichzelf steeds herhalend patroon en identificeert je met de pijn die in jou zo aanwezig is. Dit is het punt waarop je naar het middel grijpt. Het moment waarop je in de overlevingsconstructie zit en dus niet meer jezelf bent. Je creëert een onbewuste staat van verdoving om dit lijden niet te voelen en vult de leegte in met iets buiten jezelf.

Het is dus belangrijk om inzicht te krijgen in dit proces en je bewust te worden van ‘wanneer doe ik het’, ‘hoe doe ik het’ en wat is het verhaal dat eraan vooraf gaat? **

Onderzoek ook wat het middel je brengt. Wat zoek je in deze verslaving, die eigenlijk een compensatie is?

** Soms krijg je dit zelf helder, maar het is goed om je hierin te laten begeleiden.

Het patroon doorbreken door de dualiteit te overstijgen

Een belangrijk onderdeel in dit proces is dat je vervolgens gaat onderzoeken welke emotie er onderliggend aanwezig is. Want precies deze emotie toont wat er in jou leeft en gehoord wil worden. Je emotie geeft je dus belangrijke informatie. En zolang je die niet erkent zal ze je gevangen houden in een eindeloze loep.

Hierbij is het belangrijk dat je het verhaal eraf knipt en de emotie direct gaat ervaren IN je lichaam. Wat is de essentie van je emotie? Welke pijn wordt er in jou zichtbaar? Kan je bij deze emotie aanwezig blijven en haar loskoppelen van het verhaal er omheen? Kan je erbij zijn zonder weg te bewegen maar ook zonder deze emotie te voeden en energie te geven en zonder je ermee te identificeren? Want je emotie is máár een instrument om je de weg te wijzen naar een onderdeel van jezelf dat je op dit moment niet leeft en waar er niet alleen een leegte zit, maar tegelijkertijd ook een potentieel.

Deze emotie is dan niet langer een afgescheiden deel van jezelf dat je niet wil voelen. Je erkent het en maakt het daarmee weer deel van jezelf. Hiermee overstijg je alvast de dualiteit. Er is geen goed of slecht. Er is alleen jouw proces. Je erkent dat deze pijn een deel is van jou. **

Dit is confronterend, maar je vlucht niet langer voor wat er zichtbaar wordt onder je verslaving. Je stapt uit de ontkenning en brengt het terug in je bewustzijn. Je wordt weer eerlijk naar jezelf toe: ‘dit is wat er echt is en ik accepteer het’.

Tegelijkertijd doorbreekt deze eerste bewuste actie de toestand van verdoving waar je telkens in terecht komt. Je accepteert wat er nu is en geeft deze emotie de ruimte geeft om zich te laten zien, los van het verhaal. Neutraal en zonder oordeel.

Op dat moment stop je ook met het wijzen naar de zogenaamde veroorzakers in je leven. Want zij hebben enkel iets in jou naar boven gehaald of zichtbaar gemaakt dat nu bruikbaar is en waar jij iets mee kan doen.

Zo kan jij voor jezelf de intentie zetten: ‘ik kies en ik bepaal’, ‘hier stopt het!’ ‘Ik ga hier iets mee doen’. Dit is het moment waarop je verantwoordelijkheid begint te nemen voor je eigen leven!

** Ook hier geldt dat het goed is om je hierin een tijdje te laten begeleiden.

Verslavingen en voorouderlijke patronen

“Ja maar, het zit in mijn genen,” hoor ik mensen in mijn praktijk wel eens zeggen. “Mijn vader, grootvader en overgrootvader waren alle drie alcoholverslaafd. Dus ik kan er niet zo heel veel aan doen.”

En het klopt inderdaad dat een gevoeligheid voor verslaving inderdaad vaak al in de vorige generaties zichtbaar was. Dit komt omdat pijn, overlevingspatronen en daarmee ook compensaties, heel vaak van generatie op generatie worden doorgegeven of gekopieerd.

Maar jij hebt uiteindelijk zelf de keuze wat je hiermee doet! Ga je zomaar mee in de verstoringen die er zijn in je voorouderlijke lijn of ben jij degene die eindelijk verantwoordelijkheid opneemt om het karma te doorbreken en het potentieel onder deze pijnlijn te ontdekken en te leven!? Want net zoals je een erfelijke aanleg kan hebben voor borstkanker, zal een combinatie van je levensstijl, voeding, maar vooral ook je bewustzijn bepalen of dit gen ook effectief tot uitdrukking komt in je lichaam.

Het potentieel van je verslaving gebruiken

Het middel waaraan je verslaafd bent, geeft heel gedetailleerd informatie over je gemis en dus ook over het Originele Verlangen van jouw Ziel en over je potentieel.

Dit zie je heel concreet in onderstaand voorbeeld uit de praktijk:

Ik vroeg haar waarom ze precies cocaïne gebruikt en wat het haar brengt. Daarop antwoordde ze: “Het opent mij en maakt me vrij. Daardoor kan ik diepe gesprekken met mensen aangaan en me eindelijk dichtbij voelen in verbindingen zonder voortdurend aan mezelf te twijfelen.”

Toen ik haar vroeg naar haar diepste verlangen in haar leven zei ze: “Ik verlang ernaar om diep te voelen. Ik verlang naar een intensiteit van leven en wil me krachtig voelen van binnenuit, vol zelfvertrouwen, spraakzaam, vrolijk, vitaal en van daaruit wil ik in verbinding zijn met mensen en gesprekken kunnen voeren.”

“Wat gebeurt er wanneer je geen cocaïne neemt?”

“Dan voel ik me klein en onzeker. Ik leef een verdoofd en afgevlakt leven waarin ik bijna nooit vreugde voel. Ik ervaar nooit passie in mijn leven en de wereld is moeilijk voor me omdat ik zo gevoelig ben.”

Ze vertelde me over een oud trauma uit haar kindertijd. Andere mensen vonden haar raar en te gevoelig. Ze heeft zich altijd anders gevoeld. Er werd haar voorgehouden dat haar gevoeligheid een zwakte was. Door de voortdurende afkeuring die ze ervaarde ging ze zich heel klein maken. Toch wist ze zichzelf een plek in de wereld te veroveren door zich voortdurend aan te passen aan dat wat de wereld van haar vroeg. Ze was de eeuwige kameleon die voortdurend aftoetste wat mensen van haar verwachtten en hoe ze zich moest gedragen om goed gevonden te worden. Ze liet haar voelwereld achter en vergat daarmee wie ze écht was. De pijn die ze daarbij voelde werd verdrongen naar haar onderbewustzijn.

Dit zijn al een hoop gegevens, maar dit is nog máár het verhaal. Toch is ook dit verhaal belangrijk omdat het haar heel precies de weg wijst naar haar Oorspronkelijke verlangen.

Tot op de dag van vandaag is elke sociale context een nieuwe uitdaging voor haar waarbij ze haar vrouwelijke energie helemaal naar de buitenkant zet volgens het ideaalbeeld dat de wereld haar voorhoudt. Dat betekent dat elke situatie in de buitenwereld de pijnlijke emoties die opgeslagen liggen in haar onderbewustzijn weer naar de oppervlakte duwt en ze steeds weer oog in oog kom te staan met haar onzekerheid en gebrek aan eigenwaarde. Alcohol en cocaïne helpen niet alleen om deze pijn te verdoven, maar geven ook een pseudo vervanging van de invulling van haar gemis.

Net zoals hierboven beschreven staat is de eerste stap om er bewustzijn bij te brengen, te accepteren wat er nu is en te weten dat het nooit zomaar in je leven komt. Het is letterlijk uit de staat van verdoving stappen! Dit doe je door te onderzoeken hoe je telkens in diezelfde loep terecht komt. Hoe verloopt het proces? Welke emotie wil je niet voelen? En kan je erbij leren zijn zonder het energie te geven?

Hoe meer je in de ontkenning bent en onbewust vanuit een overlevingsstrategie (wat een vorm van ontkenning/ontwijken is) je leven leidt, hoe ongemerkter en slinkser het naar je toekomt en je weer inhaalt.

Want er zit iets in je onderbewustzijn dat gezien wil worden en waar je een stuk van je potentieel nog laat liggen. En wat zegt dit over je échte Originele Verlangen? Wat in jou wil écht geleefd worden omdat het zo een wezenlijk deel van je-Zelf is?

De vraag die belangrijk is, is dus niet alleen: “Waarom heb ik deze verslaving?”, maar ook: “Waarom heb ik deze pijn? En hoe passen zowel de pijn als mijn verslaving/compensatie perfect in mijn spirituele ontwikkeling’?” Want net de pijn en het gemis vertellen je over het verlangen van je Ziel en waar het leven je naartoe wil brengen.

Dus alles begint met het onder ogen zien en accepteren dat je verslaving een deel is van jou, het is een deel van jouw leven zoals dat nu is en van het bewustzijn dat er nu op dit moment is.

Dit betekent natuurlijk niet dat het zo hoeft te blijven.

Want eenmaal als je weet dat je verslaving evenwicht maakt met de staat die er nu is en je zicht krijgt op je leegte en je gemis, kom je tot de conclusie: “Er is een deel van mijn potentieel dat ik nu niet leeft en daar wil ik nu vóór kiezen in mijn leven!”

Dat is het moment waarop je stopt met vechten TEGEN je verslaving en je je focus verlegt naar dat waar je wel VOOR wil kiezen.

Heb je hier nog vragen rond of wil je hierin graag begeleid worden? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen!